Dzisiaj wyleję z siebie frustrację na temat ludzi, którzy zasłaniają się,
dysortografią, która tak na dobrą sprawę nawet nie istnieje.
P.S. Sprawdzone info, w podstawówce miałam ją orzeczoną.
Kilka dni temu na jednej z grup, na facebooku, pewna Pani napisała "OTWARŁAM spór - kto pomoże?". Pod postem pojawiło się 40 komentarzy.
Nie, nie. Żaden nie dotyczył chęci niesienia pomocy. Kilkanaście osób zwyzywało Panią od analfabetek,
wieśniar itp. Nikt, natomiast nie pofatygował się sprawdzić czy ma racje. Tak. Nikt nie miał
racji. Forma 'otwarłam' jest przestarzała, ALE POPRAWNA, drodzy internetowi
poloniści.
Ale nie o tym chciałam. Pani, nieświadoma tego, że użyła formy poprawnej,
zaczęła bronić się dysortografią. Dokładnie tak jak 80% ludzi, którym są
wytykane błędy ortograficzne.
Tego dnia miałam bardzo nudny dzień w pracy, a takie skutkują zazwyczaj
przemyśleniami na tematy różne.
Oto kilka moich przemyśleń na temat dysortografii...
Na początek chciałabym powiedzieć, że w podstawówce orzeczono i u mnie
dysortografię. U mnie i ok. 10 innych dzieci z mojej klasy. Wyglądało to mniej
więcej tak, że dzięki temu nie dostawaliśmy ocen z dyktand (zaliczone lub
niezaliczone) oraz mieliśmy więcej czasu na teście kompetencji (WTF?! Z powodu
błędów ortograficznych?!).
Dzięki mojej ambicji i pomocy mojej kochanej mamy dzisiaj robię błędy
rzadko. Nienawidzę (do dzisiaj) być gorsza od innych. Nie muszę być najlepsza,
ale nie lubię mocno odstawać od reszty. Nie chciałam być uważana za głupią.
WEDŁUG MNIE: Dysortografia, Moi Drodzy, nie istnieje.
A więc aby przestać robić błędy zaczęłam czytać książki. Jedna za drugą.
Głupie książki dla dzieciaków/nastolatek typu "Pamiętnik Księżniczki".
To mi bardzo pomogło. Ubogaciło mój język oraz nauczyłam się jak powinny
wyglądać niektóre trudniejsze słowa. Mama zmuszała mnie też do pisania dyktand
kilka razy w tygodniu. Nienawidziłam tego, ale pewnie też mi sporo
pomogło.
Weźmy to na chłopski rozum. Dysortografia przejawia się tym, że znasz
zasady pisowni, ale ich nie używasz. Czyli, mimo, że wiesz, że po 'd' zawsze
piszemy 'rz' to i tak piszesz 'dżewo'. Wiecie co to jest? Lenistwo. Bo nie chce
Ci się zastanowić jak napisać dany wyraz tylko lecisz z tematem bez zbędnych
rozkminek. Jeśli nie jesteś wzrokowcem i nie jesteś w tanie nauczyć się tego
jak dane słowo 'wygląda', to kiedy napotkasz
trudność ortograficzną, zatrzymaj się na chwilkę, odszukaj w głowie prawidłową
zasadę i ją zastosuj. Tyle!
Czy to nie dziwne, że dysortografii nie mają dzieci, które się dobrze uczą?
Tak, nigdy nie byłam prymuską. Nigdy nawet nie miałam świadectwa z paskiem. Mam
problemy ze skupieniem się i generalnie nienawidzę się uczyć. Ciężko mi to
przychodzi i tyle. I właśnie tacy ludzie mają zazwyczaj 'orzeczenie'. To chyba
daje do myślenia prawda?
Tak więc Kochani, nie tłumaczcie swojego niechlujstwa językowego
dysortografią. Patrząc na mnie można na spokojnie 'wyleczyć' to paskudztwo. A
wierzcie mi, nawet zasłaniając się dysfunkcjami, nie robicie dobrego wrażenia
na innych waląc najgorsze orty jakie istnieją (pszyjde, pujde - moje ulubione).
Niech Was mój przykład zmotywuje do działania, do zmian.
Buziaki,
P.
